اعراب به ما آموختند به جای خوراک بگوییم غذا, که خود به ادرار شتر می گویند.

اعراب به ما آموختند برای شمارش خودمان به جای تن از نفر که برای حیوانات(شتر) استفاده میکنند به کار ببریم

اعراب به ما آموختند به جای واق واق سگ بگوییم پارس که نام اولیه سرزمین مان است.

اعراب به ما آموختند بگوییم شاهنامه آخرش خوش است چون آخر شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست میخورند.

آیا وقت آن نرسیده فرهنگ ریشه ای خود را از این همه ناآگاهی رها کنیم؟